Dina waktu lampau, di hiji desa di Sunda, aya tilu anak jalma. Anak-anak ieu saurang panakan nu sorangan di antara anak tina dua wargi anu laén. Nama panakan ieu nyaéta Mang Ujang. Ujang teh pangalusna geus bisa miharep sareng gede pikeun janten awak anu pamarendahan di desa.
Dina mangsa pangajaran, urang Sunda anu haténa bagja sareng katingali ngaranna sareng Pangala, spirit anu ngadukung alam sareng keur kaalaman. Mang Ujang teh geus lalih ka pangajaran ieu ti jalmi sareng mamiheu sareng cicingna.
Sateuacan mangsa, desa téh kedatangan kolot ti hujan lebat. Ulah nya eta banjir ngajalankeun desa sareng rarancangna sakitu tanda ngancik.
“Ujang, lamun kitu ieu banjir parantos boga karahayon anu luar biasa. Coba nyaritaan urang saprak kuring di kampung ti kumaha karahayon ieu teu biasa,” ulah mami Ujang.
Ujang diasup kana lamun imahna wargi di kampung. Pangajaran anu geus dijieun ku Ujang nuluy di imahna, sareng waktu dina waktu, éta cerita leungit teh kirang-kirang ngarahayakeun haténa.
Dina waktu banjir, Ujang nyoba ngaranna sareng Pangala. “Pangala, tos banjir aya keneh. Kuring yakin, kuring bisa ngabalukarkeun éta situasi.”
Pangala naroskeun Ujang sareng nyebutkeun ka jalmi pikeun ngabantosan desa. Ulah lila, Mang Ujang nyusun strategi anu cerdik, maca saran ti Pangala sareng mikirkeun cara pikeun ngalawan banjir. Upami aya bagéan anu kudu dirobah atanapi disatukan, Ujang pasti berusaha tiasa nyicilkeun.
Ulah sagala perjuangan, akhirna desa téh bisa diselamatkeun ti banjir anu gaduh. Wargi téh lega sareng nyukseuk karena usaha Mang Ujang anu geus bisa ngabalukarkeun karahayon.
Pangala sareng jalmi desa narima nuhunkeun ku Ujang sareng mikiran naon anu bisa diajarkeun ku kumaha cicingna. Mang Ujang geus meunang hirupan anu gemah ripuh sareng ngabantosan sareng kauntungan nu luhur.
Anjeunna mah teu nganggurkeun naon wae. Cicingna geus ilaharna saurang hero di haté jalmi sareng boga pamikiran anu cerdas. Teu aya saurang ogé nu beunang nyanghareupkeun rahayona, ku kitu Mang Ujang téh jadi panutan anu ngagaduhan hiji haté anu beunang.
